Mijn grootste snoek ooit!

Afgelopen nacht gingen wij op pad, ik gezellig samen met mijn maat, Reno Dijk, snoeken.

We dachten gewoon lekker van de kant met een hengeltje en wat kunstaas, dat moet zeker goed komen. Vistas meegenomen om extra kunstaas in te doen. Je weet natuurlijk nooit wat er onder het wateroppervlak ligt en een kunstaasje ben je zo kwijt. Zeker wanneer je er een dreg aan hebt hangen is de kans op vastzitten extra groot. Dan maar een paar extra want anders ben je zo uitgevist. Ook natuurlijk een paar biertjes en koffie om warm te blijven want zonder bier is het geen vissen. Eerder wilde ik warme chocomel meenemen maar dat is weer een beetje kinderachtig. Ik had ook nog een paar worstenbroodjes, voor de nodige bodem onder het bier, want meestal blijft het niet bij één.

Natuurlijk zijn Reno en ik brave burgers en hebben we keurig afgesproken wie deze nacht de Bob zou zijn en toen we daar na een uurtje ruziën nog niet uitkwamen hebben we maar besloten dat de auto dit moest worden. Die rijdt tenslotte en zo kunnen wij lekker ongelimiteerd zuipen. Vissen moet wel gezellig zijn en meestal helpt wat drank aan een beter humeur, tenminste bij Reno werkt dat zo.

Een geschikte visplaats hadden we nog niet gekozen. Er zou vast wel een leuke plek te vinden zijn. Reno wilde eerst naar het strand en heeft het me echt wel wat tijd gekost om hem duidelijk te maken dat daar geen snoeken zitten. Het is nou eenmaal een zoetwatervis. Uiteindelijk zijn we gestart op een bruggetje in het Pittoreske Zaandam. Ingooien en weer opdraaien maar de snoeken hadden er blijkbaar niet zo veel zin in.

Niet direct opgeven dus we hebben er wel even gestaan, een minuutje of vijf, maar toen was het genoeg. Op een brug sta je toch wat hoger en ben je echt een windvanger, warm was het bepaald niet. Dan maar even een ander stekje dachten we toen en begonnen aan een fikse wandeling door de binnenstad waar we ook nog Michel Gouda tegen het lijf liepen. Altijd gezellig wanneer je je vrienden tegenkomt. Dat hij al even in het stadje aanwezig was bleek toen hij zich nogal hangerig gedroeg en tevens met dubbele tong en consumptie sprak. Het lukte hem ook niet om nog enigszins recht naar het andere cafe te lopen. Als goed burger moet je je over je vrienden ontfermen zodat ze niet later opgepakt worden voor het verstoren van de openbare orde. We hebben hem dan ook maar op sleeptouw genomen en de laatste die dat erg vond was hijzelf. Al snel had hij de ingang gevonden van onze koelbox waar menig biertje gratis voor het grijpen lag.

Even later hadden we een prachtig beekje gevonden, met een houten steigertje, waar we naar alle hartelust onze hengeltjes konden ingooien en weer ophalen. Michel daarentegen hebben we maar even geparkeerd op de koelbox omdat deze nogal luidkeels kerstliederen aan het zingen was. Af en toe hoorden we een harde klap en wat gevloek, dit omdat hij de koelbox weer eens probeerde te openen voor een nieuwe fles.

Na een veertigtal keren te hebben ingegooid kreeg Reno zijn eerste aanbeet en een flinke worsteling met het beestje volgde. Helaas gooide wat pompebladen roet in het eten en Reno verspeelde zijn eerste mooie aanbeet. We hebben nog even verder geprobeerd maar het wilde niet meer lukken op deze stek. Dan maar even een paar honderd meter verderop, dat hadden we gezien tijdens VisTV. Michel hadden we geen last meer van want die lag al naast de koelbox lam te ruften.

Op de volgende lokatie was ik aan de beurt, langzaam stotterend inhalen leverde een flinke aanbeet op. Ondanks de stalen onderlijn was ik aan het vissen met 18/100 en das niet al te sterk voor een flinke snoek. Na een poosje lukte het mij toch om deze redelijk aanvoelende snoek te landen. Beestje voorzichtig met de kieuwgreep opgepakt en vervolgens rustig in de onthaakmat. Jazeker lieve mensen, zo hoort dat tegenwoordig want anders kunnen ze wel eens aardig tegen je uitvallen op Facebook. Op dat moment hadden we er nog geen flauw idee van hoe groot het beest was. Reno zou wel eens even bijlichten met zijn mobiel.

Meetlint erbij en met wat hulp van Reno de lengte opgemeten. Blij riep ik:” maar liefst 1,31 meter”, waarop Michel uit de verte schreeuwde: “Zoo, das net zolang als de mijne”. Mijn grootste snoek ooit want tot nu was mijn grootste exemplaar 1,07 meter. Daar moest een foto van komen, tenslotte heb je bewijslast nodig om over deze trots te kunnen opscheppen.

Ik pakte mijn mobiel, gaf deze aan Reno om de foto te maken, pakte de snoek voorzichtig op met de kieuwgreep en toen………..

werd ik wakker