Wim Buschman- Auteur

Na een hiaat van ongeveer 34 jaar ben ik op mijn 49ste weer begonnen met vissen omdat mij dat een gezonde invulling van een midlife-crisis leek. Binnen de kortste keren was ik weer helemaal om, en begon mijn inhaalslag met technieken, kennis, nieuwsgierigheid. Als jongen viste ik de Haarlemmerweg in Amsterdam af, aanvankelijk op witvis, waarmee ik zelfs geld verdiende voor de snoekvissers die me 10 cent per aasvisje betaalden. Een goede aanvulling op mijn zakgeld dat bijna volledig opging aan vissen. Regelmatig kwam mijn moeder checken of ik nog leefde, omdat je snel de tijd vergeet met vissen. Mijn grote visliefde werd het vangen van baars tot ik verkering kreeg op mijn vijftiende en vissen niet meer cool leek…

Sinds mei 2018 heb ik een Instagram-account, @baarsbaaz, (naar de bijnaam die me gegeven werd door een vriend), waarin ik met fotografie mijn creatieve uitlaatklep vond. Ik ben eigenlijk opgeleid als grafisch ontwerper en moet ergens mee kunnen kleuren en stiften.

Ik heb me ‘gespecialiseerd’ in het vissen op stadsbaars met alle roofvistechnieken die daarvoor te gebruiken zijn, en heb natuurlijk uitstappen naar snoek en snoekbaars (liefde 2!). Ik probeer inventief te zijn met technieken, experimenteer met combinaties van allerlei soorten rigs en (kunst-) aasjes. Ik heb een grote voorkeur voor ultralight vissen en de bewijsdrang dat ook daarmee mooie vis te vangen is. Niet persé grote vis. Leuke vis. De fotografie is daarbij soms net zo belangrijk als de vangst, omdat ik de schoonheid van de vissen echt geweldig vind. Ik gebruik voor mijn fotografie een telefoon met een 40 megapixel camera en begin kleine stapjes te maken in het oefenen met een GoPro.

Deze combinatie, en mijn achtergrond in marketing en marketing-productie, zorgde voor een ontzettend leuk en interessant (internationaal) netwerk van visvrienden en bedrijven waar ik bijna dagelijks contact mee heb, ideeën mee uitwissel of gewoon veel lol mee heb. Mijn doel is vooral bereikbaar zijn en open staan voor vragen en adviseren. Of zelf vragen en om advies vragen. Regelmatig word ik door jonge en/of beginnende vissers benaderd voor tips, en niets is leuker als daarna blijkt dat je ze hebt geholpen of weer van hen leert omdat ze de techniek nog meer verfijnd hebben.

Bereikbaarheid is niet alleen open staan voor contacten en vragen, maar ook laten zien dat (het vangen van) vissen niet afhangt van de spullen die je hebt en alleen cool is als je met een meter+ snoek op de foto kan. Vissen is zoeken, veel fouten maken, gefrustreerd zijn, vangdrang hebben en genieten op een zware dag van een baars van 13 cm. Verder vind ik het belangrijk jonge mensen aan het vissen te krijgen. Of ze aan het vissen te houden.

Mijn connectie met Sportvis Media is een spontane. De benadering van Sportvis Media (inhoud, film, fotografie en no-nonsense) sprak me erg aan, en  na kort contact kwamen we er op dat ik op regelmatige basis artikelen zal gaan schrijven waarin ik, ook zo no nonsens mogelijk, (beginnende) vissers uitleg dat ‘aanrommelen’ er voor kan zorgen dat je uiteindelijk best weet wat je doet. Dat het om de lol gaat, dat het obsessief kan zijn, wat vangdrang inhoudt en over interessante ontwikkelingen zijn in ‘ons wereldje’. Maar ook wat een FG-knoop is en wat ‘rig’ eigenlijk betekent. Maar voor de goede verstaander: ik neem me zelf niet al te serieus maar ben erg serieus in wat ik doe! Vind dat ik daarbij gewoon heel hard om me zelf moet mogen lachen.

Op termijn wil ik de artikelen gaan combineren met het interviewen van mensen in de sportvisserij wereld die naar mijn idee iets te vertellen hebben dat hout snijdt. Verder zal ik daar waar mogelijk is met graagte een aandeel hebben in de reportages die Sportvis Media maakt. Mijn instelling is ‘Every day is a school day’ dus alles wat ik kan leren, meemaken en gebruiken als bagage kan ik overbrengen.